martes, 10 de enero de 2012

Se acabaron los dias de playa....




TONSAI - RAILAY - PHRA NANG
Se acabaron nuestros días de playa…
Una vez más nos ha costado decir adiós a días de ensueño y noches de risas, nos hemos divertido como nunca, no hemos parado ni un solo momento y hemos conocido gente extraordinaria. 






Nuestra estancia en en las cabañas de Tiew Khao ha sido genial, la 'mama'  de la guesthouse ha sido encantadora y no ha habido día que no me haya dedicado un cariñoso: beautiful :)
Dice que nos guarda nuestra casa para el año que viene… habrá que volver, no?



Encontramos nuestro sitio y encontramos también nuestro punto de encuentro con el grupo; el 'Mama Chiken', una cocina regentada por 4 señoras (que además todas son madres) y que cocinaban de escándalo.
Todas las mañanas cargábamos pilas con un desayuno de campeones, mi hermano batido de muesli y banana y sticky rice (arroz cocido con plátano y leche de coco), y yo un buen café con un muesli de yogur y frutas!
A  nuestra 'chica' también la llaman 'mama' y os aseguro que echaremos de menos sus platos!!!!! Viva el pad thai :))


 Tonsai ha sido un soplo de aire fresco después de días esperando encontrar algún sitio para instalarnos al menos más de dos noches, una playa pequeña llena de encanto y llena de vida.
Nos encontramos con Olatz y Maria y fue fantástico porque nos presentaron a su prima May que ya llevaba unos días instaladas y ella también nos presentó a más gente… lo típico! que nos juntamos un grupo enorme de
gente y todos de diferentes sitios, Madrid, Mallorca, Argentina, Brasil, Barcelona, Italia, Cádiz…
Jaime, un chico de Madrid que tiene un restaurante en Zahara con el que coincidimos poco pero nos resultó muy interesante
Pedro, un argentino que lleva 6 años viajando por el mundo y vendiendo artesanía que compra por ahí y artesanía que el mismo trabaja, hace collares, pulseras, colgantes, de todo… de alpaca, de hilo… un tipo muy interesante
y con las ideas muy claras! Hemos pasado buenos ratos.
Edgar, un chico de Mallorca pero que vive en Barcelona, un verdadero encanto que me hizo sentir muy protegida cuando escalé por primera vez :)
Gonzalo, argentino de Córdoba, un auténtico crack! mi hermano y yo creo que le vamos a hacer un club de fans en facebook! 21 años y muchísimas ganas de vivir.. estaba en Tonsai porque hacia 8 años que no venia a su hermano
Francisco (otro crack) que lleva viajando 4 años por más de 30 países con su bicicleta y que tiene un blog  que es alucinante y os recomiendo que le echeis un vistazo! http://dondeestafran.blogspot.com… el reencuentro os podéis imaginar. Dos personas muy distintas, casi desconocidas incluso y
muchísimo amor … agradables charlas mientras se ponía el sol…. Gon' es un grosso, un capo, un winner :) picanteeeeeeeeeeeeeee .......


Álvaro, de Madrid pero residente en Mallorca que se ha pillado un año de relax en el trabajo para viajar por el mundo.
Alex y Eva, una pareja con mucho arte con la que también hemos estado poco tiempo pero nos han caído de lujo.
Mariano, otro argentino que viaja en bicicleta y que vive en una tienda de campaña en la playa, se lo ha montado genial.
Cayu, brasileño que vive en Barcelona. Massimo de Palermo que lleva viajando 3 años. Serchi y Pau, pareja de escaladores encantadores…..
Nos hemos sentido como en casa.





Teníamos pendiente la visita al lago y la hicimos… casi me dejo los dientes resbalando por una cuerda llena de barro pero lo logramos.
Primero un camino atravesando la jungla que va desde Tonsai hasta Railay, no muy duro pero donde tienes que ir con cuidado y rápido porque sino los mosquitos te atacan sin ningún tipo de piedad! Sorteamos un par de
árboles, sudamos la camiseta y llegamos al camino que llevaba a la laguna…
Desde abajo os aseguro que parecía fácil pero a medida que empezábamos a subir la cosa se iba complicando! La noche anterior había llovido bastante y estaba todo lleno de barro, llevábamos las bambas pero no sabíamos
si eso era suficiente.. y no, no lo era!!!! calzado muy mal!!! la suela de las zapatllas resbalaba muchísimo.
Nos comentaron que había un mirador de camino, así que porque no parar y hacer alguna foto? las vistas desde arriba eran alucinantes… la playas de Railay, la east y la west (este y oeste), que colores….



La Laguna: Paredes rocosas por las que había que bajar estudiando donde poner los pies y las manos  para no abrirte la cabeza y encima cuerdas a las que sujetarse porque sino se hacia imposible la bajada.
Había bajado la marea cuando llegamos y no había mucha agua pero valió la pena… lo duro fue la subida.




Excursión con los chicos a la playa de Phranang, la más bonita de las tres! arena blanca, aguas cristalinas con tonos verdes, azules… nos subimos a una roca de unos 6 metros para saltar juntos y grabarlo y al final cundo salté yo
se apagó la cámara…. ohhhhhh… al menos pudimos sentir algo de adrenalina….
Visitamos la cueva de la que tanto hemos oído hablar y donde no se para de acercar un montón de curiosos como nosotros… es cuanto menos: curioso! nos sorprende que las ofrendas sean falos. Explicaron que era para pedir fertilidad y para que los chicos sean más fuertes a la cama (pues no se!)… no dejamos nada pero si que tomamos unas fotos, el efecto no creo que sea el mismo :P




Esa misma tarde vivimos uno de los atardeceres más bonitos. Cada día el sol cambia de color, rosa, rojo, naranja… ese momento es mágico, sin duda no olvidaremos estas puestas de sol.
Algo curioso también sucedido ese día… detrás nuestro para disfrutar del mismo espectáculo se sentaron Arturo Valls y Patricia, pero que ilusión verlos!!! Nos los llevamos de trekking por la selva de vuelta a casa con las linternas
alumbrando las rocas (fue muy divertido) y luego les llevábamos a la 'mama chicken' a  cenar y a tomar algo en el reggae bar… una noche completa y muy divertida.




Al final no alquilamos el equipo de escalada porque los chicos se ofrecieron a enseñarme! pusimos 50bats para alquilar una cuerda de más y a buscar una vía fácil para los principiantes que ese día éramos unos cuantos los
que queríamos probar. Alex subió el primero para abrir la vía y limpiarla un poco porque era una pared que estaba llena de hojas y algún árbol. Eva me dejó su arnés y sus escarpines, Boy puso el arnés bien apretado para que
me sintiese segura, Edgar me hizo el nudo y fue quien  me aseguró para la subida y la bajada, fue de agradecer que a medida que subía fuese dándome ánimos!
Desde abajo todo parece bastante fácil pero la dificultad está en subir y encontrar algún sitio para agarrarse…. Nunca había escalado antes, algún rocódromo hace años pero nada parecido a la sensación que tuve. 

Tensión en todo el cuerpo, la mente muy despierta y atenta a todo lo que me encontraba a mi paso, concentrada para pisar bien y sujetarme mejor todavía (después de la caída en la laguna estaba con un poco de miedo), y luego
la sensación de estar tan alto!!! Llegué a terminar la pared  de 25metros y llegar hasta la reunión (que es como llaman al nudo final). La bajada es algo que también me tenía preocupada porque eso de 'sentarte' en el aire y dejarte caer para solo apoyarte en la pared con los pies no lo veía muy claro…. he de reconocer que lo disfruté y conseguí hasta bajar dando saltitos! yeahhhhhhhhhh :)
Tengo amigos que hacen escalada en Madrid, así que a la vuelta prometo aficionarme algo más a este deporte que me ha fascinado! pura adrenalina….




Ya se acabaron los días de playa, atrás las colas para ducharse y las prisas para entrar al baño compartido… saludar a los vecinos por la mañana! bajar al desayuno en pandilla, atravesar las playas escalando las rocas, nadar de un lado a otro con el snorkel, torrarnos en la arena y hacer la croqueta,  bebernos una Chang mientras nos mojamos los pies, merendarnos unos pancakes de banana y nutella a media tarde, matar mosquitos a media noche, perder el tiempo porque si disfrutando de cualquier cosa…





Acabamos de llegar de nuevo a Bangkok después de un viaje en autobús de 14 horas y hemos dejado nuestras mochilas guardadas por 10bats al día! Nuestro tren a Chiang Mai 'la rosa del norte' sale a las 19:30h y vamos muy ligeros de peso, dos bolsas de mano y algo de aseo y alguna camiseta que compraremos para cambiarnos…. todo pesa cada vez mas y la espalda esta cada vez más reventada, pero las ganas de conocer y de pasarlo bien no desaparecen, eso es lo más importante.



13 horas hasta nuestro próximo destino… la capital del norte de Tailandia, dice que hay más de 300 templos y todos merecen la pena ser visitados.
Colinas envueltas en espesas nieblas, selvas embrujadas y fértiles valles… punto de partida hacía los misterios de las montañas y hacía leyendas de la frontera. Allá vamos :)

8 comentarios:

  1. Increible!!!!!! que envidia!! es uno de mis sueños vivir una aventura asi!!

    ResponderEliminar
  2. Lore tienes que hacer un programa en esa linea, estas preciosa, felicidades por todos tus logros!!!

    ResponderEliminar
  3. Estic enganxada a aquest Blog! :D Hagués molat aprofitar x fer 'conexions en directe' amb algun programa d tv sobre la teva aventura.

    ResponderEliminar
  4. Q pasada!! Acabo de descubrir tu blog y me encanta. Bs

    ResponderEliminar
  5. que pasada de viaje!!!haber que tal el proximo destino...estoy enganchada....jajajaja.

    ResponderEliminar
  6. esta genial tu aventura, lo cuentas de tal manera que me haces teletransportarme a ese lugar..jejeje..eres increible.bss

    ResponderEliminar
  7. Hola Lorena, sóc el David de Bcn. Ens vem conèixer a Koh Tao en el famós Ferry on tothom vomitava menys tú i el teu germà... i ja no ens vem trobar fins que un dia vem coincidir amb l'Igor i el Gorka a la platja de Freedom Beach. Espero que el viatge amb el teu germà us hagi anat genial. Una abraçada i fins aviat!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ey david!!!! te acabo de leer :)
      que bueni que nos hayas encontrado... el viaje genial :)
      ya tenemos ganas de organizar otro de estos de aventuras y risas
      tu que tal? cuando volviste?

      Eliminar